The Wanderer

Ζάκυνθος, 16/7/2017: Επαρκής δόση καλοκαιρινής κακοκαιρίας

Ζάκυνθος, καλοκαίρι, 9/10 ήλιο. Η 1/10, λοιπόν, ήτο να έρθει στις 16 του Ιουλίου, χορταίνοντας όλους τους καιρόφιλους και ειδικά καταιγιδόφιλους που είχαν την τύχη να απολαύσουν όσα προσέφερε η φύση τη μέρα εκείνη. Δεν θα πω πολλά και θα περάσω κατ'ευθείαν στην αφήγηση των γεγονότων, από το πρωί ως το βράδυ.

Η εικόνα το πρωί μαρτυρά πολλά:

Το μοντέλο GFS, εντωμεταξύ, έδινε υετό παρα μόνον για τις ώρες αργά το απόγευμα μέχρι πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Ιουλίου

Χάρτης υετού για τις 05:00, 17/7

Οι τιμές αστάθειας για τις 20:00 την 16/7, τρομακτικές, με το CAPE να αγγίζει 2500 και το LI να βρίσκεται στο -8

Μετά την μικρή αυτή παρένθεση για τεχνικά θέματα, επιστρέφουμε στο πρωινό της 16ης Ιουλίου, όπου ο καιρός έδειχνε από νωρίς τις διαθέσεις του. Η πρώτη θερμική καταιγίδα πάνω από τα ορεινά της Ζακύνθου δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα:

Η ενέργεια και ο δυναμισμός της ατμόσφαιρας εκείνο το πρωινό φαίνονταν μέσα στα ίδια τα νέφη. Ξαφνικές κατακόρυφες αναπτύξεις με φοβερή επιβλητικότητα, άκουγες την φύση να σου λέει: "Κοίτα με. Είμαι θυμωμένη". Ένιωθες την φορτισμένη ατμόσφαιρα (Αργότερα, και κυριολεκτικά). Ακολουθούν διαδοχικές φωτογραφίες της πρώτης καταιγίδας.

Εδώ, ένα funnel cloud (https://en.wikipedia.org/wiki/Funnel_cloud) που δημιουργήθηκε στη βάση της καταιγίδας:

Μετά από αυτό, η καταιγίδα κυριεύτηκε σιγά-σιγά από τα καθοδικά ρεύματα και διαλύθηκε εξασθενούμενη. Ένα μικρό διάλειμμα και απώλεια αναπτύξεων έλαβε χώρα. Και ξαφνικά, μετά από λίγη ώρα..αυτή ήταν η εικόνα στον ουρανό της Ζακύνθου:

Δεν θα πω πολλά. Εάν οι αναπτύξεις πριν με είχαν κάνει να καταλάβω την ενέργεια της φύσης, τότε, μπροστά σε αυτήν την εικόνα, το να μείνεις με το στόμα ανοιχτό είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις. Κατακόρυφες στην κυριολεξία αναπτύξεις να φτάνουν στην τροπόπαυση μέσα σε ελάχιστα λεπτά, χοντρές σταγόνες και χαλάζι να εμφανίζονται από το πουθενά και μετά από λίγες στιγμές πάλι ήλιος. Παραθέτω μερικές φωτογραφίες σε χρονολογική σειρά από το κινητό μου, οπότε θα με συγχωρέσετε για την ποιότητα:

Για μία ακόμη φορά, παρατηρήστε πώς, σε όλες τις φωτογραφίες φαίνεται η ενέργεια που υπάρχει στην ατμόσφαιρα με γυμνό μάτι, χωρίς να χρειαστούν τεχνικές και ειδικευμένες εξηγήσεις.

Μετά λοιπόν από αυτήν την εντυπωσιακή έξαρση θερμικών αναπτύξεων και όμβρων (με την ώρα να κοντεύει σχεδόν 13:00) ακολούθησε το κλασσικό μεσημεριανό "διάλειμμα" στην θερμική αστάθεια που υπάρχει σχεδόν πάντα και στις ίδιες ώρες όταν υφίσταται θερμική αστάθεια στο νησί. Μιλάμε για τις ώρες από περίπου 14:00 - 18:00 χονδρικά. Οι ώρες αυτές, πέρασαν αναμένοντας την πυροδότηση της αστάθειας, αρχικά στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ζακύνθου και Κυλλήνης, και ύστερα σχεδόν παντού περιμετρικά. Η αναμονή συνεχίζεται παρατηρώντας και τις μακρινές καταιγίδες της Πελοποννήσου και Ηπείρου απέναντι οι οποίες λάμβαναν χώρα χωρίς να λογαριάζουν τους δικούς μας παράγοντες..

Και η ώρα έφτασε να είναι 18:30 μέχρι να βρεθώ μπροστά σε ένα από τα ομορφότερα καιρικά θεάματα που έχω βρεθεί από όταν άρχισα να είμαι στο χώρο της ενασχόλησης. Ανοίγοντας το παράθυρο στις 18:33, βρέθηκα να εκτεθώ σε αυτό εδώ:

Ήξερα τη συνέχεια. Επρόκειτο για τον πιο όμορφο, επιβλητικό και εντυπωσιακό σωρειτομελανία που είχα δει ποτέ μου. Ξαφνική, σαν απο φωτιά εκρηκτική ανάπτυξη, χωρίς ίχνος "σπάσιμου" στο νέφος. Διέγραψε μια κάθετη πορεία κατ'ευθείαν προς την τροπόπαυση, όπου και απλώθηκε στο σχήμα ενός αμονιού, χαρακτηριστικό των καταιγιδοφόρων νεφών. Όλο αυτό, ο καιρόφιλος θα το δεί με μία παράξενη γαλήνη μέσα του, παρόλο που βλέπει μία από τις πιο βίαιες επιδείξεις της φύσης. Είναι δύσκολο να περιγραφεί το συναίσθημα που τον καταλαμβάνει, και τί το προκαλεί. Παραθέτω μερικές επιλεγμένες φωτογραφίες του νέφους σε χρονολογική σειρά, και στο τέλος, έναν σύνδεσμο που παραπέμπει σε ένα μικρό χρονογράφημα αυτού.

Η καταιγίδα γεννήθηκε στην ν.Κεφαλλονιά.

Το χρονογράφημα: https://www.youtube.com/watch?v=GmfPRdl1YdU

Ύστερα, μπρος πήρε και η Ζάκυνθος. Ένα εντυπωσιακότατο μεμονωμένο TCu με λιγοστό υετό πάνω από τις κορυφές των βουνών που έδειξε και μερικά σημάδια στροβιλισμού, έκανε την εμφάνιση του.

Το θέαμα και τα χρώματα πανέμορφα. Αποφάσισα να πάω μέχρι τις Αλυκές. Παραθέτω μία εικόνα λίγο πριν φύγω. Είναι εκτός εστίασης αλλά την βάζω λόγω οπτικής και επιβλητικότητας:

Η εικόνα στις Αλυκές ήταν ικανή να εκπλήξει κάθε καιρόφιλο. Μία το TCu να δεσπόζει πάνω από τον Ζακυνθινό ουρανό, και από την άλλη οι μεγαλοπρεπείς καταιγίδες της ηπειρωτικής χώρας σε άφηναν με το κεφάλι ψηλά, να παρατηρείς ό,τι υπάρχει γύρω σου.

Εδώ ο..συντάκτης μας, παρακολουθεί μία από τις προαναφερθείσες καταιγίδες. Παρατηρήστε, κάτω αριστερά, τον κατακόρυφο σκούρο νεφικό σχηματισμό στη βάση του νέφους, πιθανότατα wall cloud, και αν αυτό αληθεύει, η καταιγίδα επρόκειτο για υπερκυτταρική.

Και φυσικά, το TCu κυριαρχεί στον ουρανό, πιο θηριώδες απο ποτέ, με το cap όμως να δίνει μάχη να το εμποδίσει:

Στη συνέχεια, παρατήρησα ότι από την κορυφή του στην τροπόπαυση, έπεφτε virga (υετός που εξατμίζεται πριν φτάσει στο έδαφος, ο οποίος, όντας φωτιζόμενος και από τον ήλιο, φαινόταν πολύ έντονος. Σε πρώτη φάση, φάνηκε κάπως έτσι:

Στον δρόμο για τον γυρισμό στο Καταστάρι, ένα απίστευτο virga, από τα καλύτερα που έχω δει, δέσποζε κοντά στο ζενίθ από πάνω μου:

Με τον γυρισμό στο Καταστάρι κατά τις 19:40, βρέθηκα μπροστά στο να συνηδειτοποιήσω κάτι: Το νοητό τόξο μέσα στο οποίο αναμενόταν η βραδυνή καταιγιδογέννεση είχε αρχίσει τη δουλειά του από τότε, το σημείο εκείνο στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ζακύνθου και Κυλλήνης. Αυτή ήταν η εικόνα που επικρατούσε στο σημείο εκείνη την ώρα:

Διάσπαρτα TCu, όλα παραταγμένα σε μία σειρά, μαρτυρώντας την ανάφλεξη του τόξου, της οποίας η αναμονή υπήρχε καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Εντωμεταξύ, προς την Ήπειρο, η θέα σε αφήνει με το σαγόνι κάτω:

(Η ηπειρωτική χώρα σε τέτοιες κακοκαιρίες, έχει τους δικούς της κανόνες)

Ηδονιστικός σωρειτομελανίας κοντά στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας στις 19:43

Έφτανε σιγά-σιγά η ώρα από την οποία και μετά, τα πράγματα θα σοβάρευαν. Κατά τις 20:00, ένας πυρήνας άρχισε να γεννάται στην επίμαχη θαλάσσια περιοχή, η καταιγιδογέννεση ήταν πλέον επικείμενη.

Οι εικόνες ήταν απίστευτες και προκαλούσαν δέος. Το τόξο είχε πάρει μπρος για τα καλά, και η ώρα είχε έρθει. Λίγα λεπτά αργότερα, οι πρώτες λάμψεις άρχισαν να φαίνονται στο εσωτερικό του παραπάνω νέφους, το οποίο τώρα, φαίνεται κάπως έτσι:

CG και IC συμβαίνουν με μεγάλη συχνότητα στην καταιγίδα καθώς το νέφος διογκώνεται όλο και πιο πολύ με την πάροδο του χρόνου. Στο μεταξύ, υπερκυτταρική καταιγίδα είχε δημιουργηθεί στην περιοχή μεταξύ Ζακύνθου και Κεφαλλονιάς. Από όσο είδα, ήταν εντυπωσιακή, η απουσία φωτογραφικού υλικού οφείλεται στο ανεπαρκές οπτικό πεδίο που είχα στην διάθεσή μου. Ξεκίνησε το κυνήγι. Κίνησα προς τις Αλυκές, όπου θα είχα καλή οπτική επαφή με τη βάση της καταιγίδας για να μπορέσω να φωτογραφίσω τους CG που σφυροκοπούσαν το έδαφος κάτω από την καταιγίδα. Στις Αλυκές, μία απόκοσμη κενότητα επικρατούσε σε όλο το τοπίο. Πολύ ισχυροί άνεμοι να φέρνουν την σκόνη από την παραλία μέχρι το πρόσωπό σου, ενώ η ταραγμένη θάλασσα με τα κύματά της, ταίριαζαν απόλυτα στο όλο σκηνικό.

Μία ιδέα του τί γινόταν, σε video frames:

Το ένα τέταρτο που ακολούθησε, κατάφερα να συλλάβω τους ακόλουθους:

Ο πυρήνας έμεινε πολύ αργά κινούμενος ανατολικότερα και ανατροφοδοτούμενος συνεχώς, κοντά στο ίδιο σημείο. Το κυνήγι συνεχίστηκε στο Καταστάρι, όπου συνελήφθησαν οι παρακάτω λίγοι αλλά καλοί κεραυνοί: