Και καθώς προς το φως προχωρούσαν, μια σιγαλιά όμορφη υποβαλλόταν στις ψυχές, τις ψυχές εκείνες που κάθε χαραυγή προσεύχονταν στα σιωπηλά έναν ύμνο εις την ευτυχία..
Είχαν σκοπό, εξ'αρχής, το ταξίδι σε μελωδίες καινούργιες, περιπλανώμενοι σε πέπλα αιθέρια, βαμμένα με τα τότε ανέγγιχτα όνειρά τους..
Κανένας δεν ήξερε το δρόμο. Ενα σημείο παρ'όλα αυτά, φάνηκε στον ορίζοντα, ένας φανοστάτης, θα έλεγε κανείς, μια ζωή φωτεινή και υπέρλαμπρη που εξέπεμπε φως, κλεισμένη στο περίβλημα του χρόνου.
Και ο Ύμνος εις την Ευτυχία αντηχεί..
Αντηχεί στους κάμπους, στους αγρούς, στους λόφους, στα λιμάνια.. Στα πέπλα εκείνα των οποίων τα ανέγγιχτα όνειρα πια το φως ξεχύθηκε να φωτίσει..
Η νεροποντή ξεκίνησε, να βάλει μία αρχή στο τέλος, οι μουσικές αναδύονται μέσα από τις ημιδιαφανείς στάχτες, και το τρένο αυτό, του κόσμου, δεν θα διέκοπτε ξανά αυτό το ταξίδι δίχως επιστροφή..όλα ήταν διαυγή από τότε..
Και καθώς προς το φως προχωρούσαν, μια σιγαλιά όμορφη υπεβλήθη στις ψυχές..
Στις ψυχές εκείνες των οποίων οι προσευχές είχαν σωπάσει..
Στις ψυχές εκείνες που ήξεραν τον γνώριμο αυτό ήχο
" Ένα σημείο παρ'όλα αυτά, φάνηκε στον ορίζοντα, ένας φανοστάτης, θα έλεγε κανείς, μια ζωή φωτεινή και υπέρλαμπρη που εξέπεμπε φως, κλεισμένη στο περίβλημα του χρόνου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και στην ωραία φωτογραφία, ένα φωτεινό σημείο στον ορίζοντα που στέλνει το φως του κι αρχίζουν και παίρνουν υπόσταση οι μορφές, πάντα θα υπάρχει. Κι όσοι κοιτάνε τον ουρανό ξέρουν να το βλέπουν, να το εκτιμούν, να το πιστεύουν..
Πολύ ωραίο κείμενο, Γιάννη, ταιριαστό και με τη θεματολογία του μπλογκ, που ανιχνεύει "αυτό τον κόσμο το μικρό, το μέγα", που λέει ι ο Ελύτης. Συγχαρητήρια!
Τι χαρά να διαβάζει κανείς για το φως... ζει ο άνθρωπος χωρίς φως;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω Γιάννη, διάβασα όλες τις αναρτήσεις σου και θα επανέλθω να σχολιάσω, προς το παρόν, "κλέβω" ένα απόσπασμα! :)
Δέος και σκέψη από τούτη την εικόνα και τα λόγια. Πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι από τα πιο όμορφα και συγκινητικά λόγια που έχω διαβάσει,ιδιαίτερα γιατί γνωρίζω τις περιπλανήσεις σου προς το φως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα το πιο σημαντικό φως είναι αυτό που έχουμε μέσα μας και δεν πρέπει να το αφήσουμε να σβηστεί!