Είναι γνωστό πως το θέρος είναι η εποχή με τις κατά κανόνα ισχυρότερες και πιο επικίνδυνες καταιγίδες του έτους. Αυτό συμβαίνει λόγω της αυξημένης ενέργειας που το έδαφος και οι θάλασσες δέχονται από τον ήλιο, καθώς αν το απλοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό, για τη γέννεση και τη διατήρηση των καταιγίδων, χρειάζονται ζέστη και υγρασία. Πιο συχνά το καλοκαίρι, καταιγίδες απαντώνται στα ηπειρωτικά και σε ορεινές περιοχές, καθώς τα βουνά αποτελούν καταλυτικό ανυψωτικό μηχανισμό θερμού αέρα που υπάρχει στα χαμηλά στρώματα της τροπόσφαιρας. Συχνά, όμως καλοκαιρινές καταιγίδες αποτελούν και τα αποτελέσματα πιο "διαυγών" διαταραχών, όπως για παράδειγμα ψυχρές λίμνες στην ανώτερη τροπόσφαιρα.
Στην Αθήνα σήμερα, 03/06/2020, είχαμε συνδυασμό των δύο προαναφερθέντων μηχανισμών γέννεσης καταιγίδων, καθώς τμήμα ψυχρής λίμνης (όχι αποκομμένο, δυστυχώς), διέσχισε τη χώρα διαγράφοντας μία καμπύλη από τη δύση προς την ανατολή.
Οι ώρες όπου το ψυχρότερο τμήμα της λίμνης θα βρισκόταν πάνω από την Αττική, συνέπεφταν με τις θερμότερες ώρες της ημέρας, με αποτέλεσμα ένα συνδυασμό θερμικού και δυναμικού αιτίου γέννεσης καταιγίδων.
Μετά από μία σύντομη καταιγίδα θερμικής φύσεως κοντά στη Πάρνηθα τις πρώτες μεσημβρινές ώρες (~13:00), οι... "καιροκυνηγοί" καθίσαμε για ξεκούραση, αναμένοντας τη συνέχεια.
Η συνέχεια βασιζόταν σε έναν (για λίγο ακόμα και δύο) πυρήνα στη Βοιωτία, ο οποίος κινούταν Α-ΝΑ. Νωρίτερα, η κίνηση των καταιγιδοπυρήνων φαινόταν να τείνει προς ανατολική, και όχι νοτιοανατολική, που θα ευνοούσε την Αθήνα.
Λίγη ώρα αργότερα, ο ορίζοντας από ΒΔκά μέχρι Β αρχίζει να μαυρίζει επιβλητικά. Ανεβαίνοντας στη ταράτσα, ώρα ~16:25, νότια της καταιγίδας που πέθαινε πίσω από τη Πάρνηθα, μία μεγάλη και σκούρα βάση ανοδικών ρευμάτων κυριαρχεί στο ΒΔκο ορίζοντα. Όταν από αυτή τη βάση αρχίζουν και φαίνονται οι πρώτες βροχοκουρτίνες, η όψη του πράγματος δεν ήθελε να φωνάξει και πολύ παραπάνω "επικείμενο κεραυνοπάρτυ".
Στήνουμε κάμερες, στόχος αρχικά κυρίως πίσω από το Ποικίλο όρος. Οι πρώτοι κεραυνοί δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους, στη κλασσική περιοχή όπου τα ανοδικά ρεύματα συναντούν τα καθοδικά.
Η καταιγίδα από πολύ νωρίς έδειξε όρεξη και καλή έως αρκετά καλή συχνότητα κεραυνών. Βάσει ραντάρ, η κίνηση των καταιγίδων είχε μετατοπιστεί περισσότερο από Α σε ΝΑ, πράγμα που σήμαινε πως ο νεογέννητος καταιγιδοπυρήνας που πολιορκεί πλέον τα δυτικά προάστια της Αθήνας, θα επηρεάσει και κεντρικότερα τμήματα, κινούμενος προς τα πάνω μας. Έτσι και γινόταν σταδιακά, ενώ κεραυνοί συνέχιζαν να πέφτουν μία μπροστά, και μία πίσω από τη βροχοκουρτίνα του πυρήνα.
Ξαφνικά προς τη νότια άκρη του ανοδικού ρεύματος, μετά από παρατεταμένη μαυρίλα, αρχίζει να φαίνεται μία πολύ πυκνή βροχοκουρτίνα· η καταιγίδα επεκτείνεται προς τα Ν. Η ανατροφοδότηση αυτή φάνηκε να έχει πολύ μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή του πυρήνα μόλις γεννήθηκε, πράγμα που φανέρωσε η πάρα πολύ πυκνή βροχοκουρτίνα που ταχύτατα έκρυψε περιοχές κοντά στο Χαϊδάρι, και φυσικά η ραγδαία αύξηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας.
Από το πουθενά, κεραυνοί πέφτουν στο όρος Αιγάλεω, μέσα στο φως του ηλίου, σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων από το κέντρο της καταιγίδας, η οποία έχει πλέον αρχίσει να τσαντίζεται πραγματικά!
Από 'δώ και μετά, ξεκινάει το έπος.
Αλεπάλληλοι κεραυνοί, συχνά δύο και τρεις μαζί πέφτουν αρκετές φορές το λεπτό, ενώ ένα εξαιρετικά ισχυρό καθοδικό ρεύμα λούζει αρκετά δυτικά προάστια με νερό και χαλάζι. (Ελέγχεται το αν υπήρξε wet microburst, δεδομένου του ορατού όγκου του νερού που έπεφτε, ο οποίος ήταν τεράστιος, καθώς και του χαρακτηριστικού σχήματος σαν ανάποδο "Τ" που παρατηρείται στη κουρτίνα κατακρημνισμάτων
Η καταιγίδα πλέον έχει πλησιάσει αρκετά, ενώ η βάση του ανοδικού, κατάμαυρη, ορθονώταν μπροστά, σαν επιβλητικό τείχος, έχοντας πλέον αποκτήσει και πρασινωπή όψη σε ορισμένα σημεία (χαρακτηριστικό νεφών που φέρουν χαλάζι).
Οι κεραυνοί πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον. Αποφάσισα πως δε θα περίμενα το χαρακτηριστικό κεραυνό "κατέβα από τη ταράτσα ρε ηλίθιε", που λέει μια ψυχή, οπότε με την καταιγίδα πλέον σε λιγότερο από 10 χιλιόμετρα απόσταση, μαζεύω τρίποδες και εγγραφείς ήχου, και την κάνω για κάτω.
Οι κεραυνοί έσκαγαν πλέον πολύ κοντά, ενώ τότε ήταν που και σταγόνες μεγέθους καρυδιού άρχισαν να πέφτουν σποραδικώς από τον ουρανό. Βγαίνω στο μπαλκόνι και συνεχίζω τη βιντεοσκόπηση, κοιτώντας πλέον Α-ΒΑ. Η βροχο-χαλαζοκουρτίνα άρχισε να περνάει από την άλλη μεριά του οπτικού μου πεδίου, σχηματίζοντας ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο.
Στη συνέχεια, δύσκολα περιγράφω. Κεραυνοί να πέφτουν πολλές φορές το λεπτό, σε αποστάσεις 500 και 1000 μέτρων δίπλα στο ουράνιο τόξο, καθώς η καταιγίδα απομακρυνόταν. Μεταξύ τους, αυτός ο πανέμορφος bolt from the blue, του οποίου το δεύτερο "σκέλος" έπεσε εκτός κάδρου, προς τα Ν-ΝΑ! Φυσικά, η αρμόζουσα βροντή-βόμβα ακολούθησε, σηματοδοτώντας πως εκτός από bolt from the blue, ήταν και θετικός στη πολικότητα!
Η καταιγίδα, απομακρυνόμενη πλέον, συνέχισε να δίνει θέαμα, με κύριους συμμετέχοντες τους κεραυνούς και το ουράνιο τόξο, για τουλάχιστον μισή ώρα ακόμη.
Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου